ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 |
آنکه تجربه ی سهمگین زبان بسته بودن را به جان آزموده، حق دارد به باز شدن نطق خود و دیگران، به دیده ی تردید بنگرد. وانگهی همو، نمی تواند این واقعه را حاشا کند، چنانکه گویی چیزی رخ نداده. در نهایت، هم آن سکوت و هم این گشودگی زبان، راه گریزی ندارند مگر آنکه یکدیگر را به آشتی برقرار دارند و طنین خود را در دیگری بسرایند. تا آن زمان، ائتلاف ساکت ها و خوش سخن ها، جز وانموده ای بی بنیاد نتواند بود
"خوش سخن ها" در برابر "ساکت ها"
اینجا خوش سخنی در برابر ساکتی چیزی شبیه فحش است
بسیاری از ساکتها خوب فکر نمیکنند
و یا بهتر بگویم اینقدر از فکر خود مطمئن نیستند که خطر کنند و به سخن در آیند
حتمن میدانید چرا ...
سخن همان و نمایان شدن علم و هنرشان همان
لاجرم سکوت !
توگویی سکوت مثلن خیلی از سخن بیشتر می فهمد ...
...
...
...
و صد البته هیچ سازی بی سکوت نواخته نمی شود .