به فاصله....

فاصله را باور کن

شب ابری را نیز؛

که همین امشب بود

موعد سرد سکوت.

شب سرمای سکوت،

شب ابری همه فاصله‌ها،

آن شب سردی که در آن آغاز شد:

مرگ تدریجی صدها رویا؛

به همین سادگی بود،

قصه‌ی بودن ما:

قصه‌ی یک باور، باور فاصله‌ها؛

باور مرگ دسته جمعی رویاها
به دشنه‌ی تیز و زهرآگین فاصله‌ها.

فاصله را باور کن......