برای انسان و خدایش

مرا انسان آفرید،

انسانی از جنس تو،

از خاک و خون و عشق و زمین...

و من خدا را آفریدم،

خدایی از جنس خود،

از آسمان و پاکی و هزار آرزوی محال..

خدایی پرستیدنی تر از هر انسان،

خدایی فراتر از فراز هفت آسمان،

خدایی که نه تواند انسان آفرید

نه تواند خدایی دیگر...

خدایی که تنها، تنهاست،

خدایی که به فکر انسان هاست،

خدایی که زنده به عشق و رویاها ست.

کاش جای او انسانی بود،

انسانی که نامش خداست....