| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | ||||||
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 |
ما شهرزادگان عقیم، چه بدهی ها که به طبیعت نداریم!
چه سکوت ها که بدان نپرداختیم!
و باز چه بدهکاریم، به گوش هامان!
صدای سخن طبیعت را...
حضرت مولانا! تا اطلاع ثانوی سخن تازه* مگو، تا همین جهان زمینی خود تازه شود!
*هین سخن تازه بگو تا دوجهان تازه شود / وارهد از حد جهان، بی حد و اندازه شود
دکتر! "هین" درسته نه "حین"!
درود بر تو، ستاره شناس عارف!
تصحیح شد!
درود بر تو
قبلن هم گفته ام؛ کلمه دروغ است... و به قول شوپنهاور؛ و اما طبیعت هیچ گاه دروغ نمی گوید!
با این همه بر این باورم که سکوت با کلمه را باید بیاموزیم...
درود!
کلمه طبیعت انسان است، دروغی است که حقیقت اوست!
مشکلم با کلماتی است که دیگر گسسته اند از طبیعت خویش و دروغ زن بودن خویش را انکار میکنند! بر خلاف طبیعت.. طبیعتی که البته راست نیست، سر راست است!
آری! سکوت با کلمه؛ سکوتی که خود سخن می‌گوید و حرف می زند و وراجی نمی کند... سکوتی که امتداد واژگانی است در خود
و واژگان را باید که چنین باشند
روی موضوع مهمی دست گذاشته ام ... امیدوارم که چون سنگ بزرگ نباشد!
نگاه تیزبینت بسیار به کارم خواهد آمد
چند بار کامنت زیبایت را خواندم و ...
و حال قسمت دوم را نوشته ام و...
سلام
چیزی بیشتر از عالی است این پست