حال ما خوب است ولی...

از احوالم پرسیدی، نگرانم بودی. حق هم داشتی، این روزها کمتر شبیه زنده ها بودم.

گفتم خوبم.

گفتی واقعا؟!

گفتم باور کن! برایت از کارهایم گفتم و برنامه ی شلوغ زندگیم. اینها را دلیل آوردم که باورت شود خوبم. گفتم آدمی که خوب نباشد، اینقدر کار و انگیزه برای جنگیدن و ادامه دادن نداره، اینقدر شلوغ تر نمیکنه دور و برش رو، و این که آدم ناخوش اصلا دلیل و انگیزه ای نداره تا چیزی رو برای کسی ثابت کنه و من هنوز دارم برات «اثبات» میکنم که خوبم و ....

دروغ نمیگفتم، برای همین هم باور کردی. تو هیچ وقت حرف های دروغ ادم ها را باور نمیکردی

ولی رفیق! خوب بودن، همیشه هم خیلی خوب نیست، اگر زندگی برایت چاره ای جز خوب بودن نگذاشته باشد.