فلسفه، پایدیا، پولتئیا

اهل پلمیک، به دنبال سستی استدلال است و رسوا کردن خصم، اهل فلسفه، به دنبال استواری دلایل است و درک حدود آن. این دو دسته، دو گونه چشم دارند و با دو نظر متمایز به امور می نگرند. با این همه، هر دو یک غایت دارند، پایدیا یا پرورش. اما یکی برده می پروراند و دیگری آزاده. 

این تفاوت، حاصل همان تفاوت در نحوه ی نظر کردن به امور است، تفاوتی که خود را اینگونه نشان میدهد: در یکی مربی خود به اندازه ی متربی آمادگی تحول و تغییر و تربیت دارد و در دیگری، مربی سنجه ی هر چیزی ست که متربی باید به آن تربیت شود.